Μία εξαιρετική πηγή βιταμίνης C που καταναλώνεται όλο το χρόνο και πολύ ευκολότερα τις κρύες μέρες. Καλλιεργούνται πολύ εύκολα ακόμα και σε μικρές γλάστρες ή ζαρντινιέρες. Αρκούν ελάχιστοι σπόροι, καλό, αφράτο χώμα και φως. Φυτεύονται στις αρχές της άνοιξης, με το τέλος των παγετών, έξω ή σε κλειστό χώρο (μέχρι να βλαστήσουν).

Όταν οι βλαστοί ξεπεράσουν τα 4-5 εκατοστά σε ύψος τα αραιώνουμε και τα φυτεύουμε στη τελική τους θέση (υπήνεμο μέρος) σε μεταξύ τους απόσταση τουλάχιστον 30 εκατοστών (για να τα προστατεύσουμε από τις γάτες μπορούμε να κάνουμε ένα μικρό φράχτη χρησιμοποιώντας ξύλινα καλαμάκια από σουβλάκια).

Οι πιπεριές που θα εμφανιστούν θα έχουν 4 διαφορετικά χρώματα, ανάλογα με το στάδιο της ανάπτυξής τους και την ποικιλία. Ξεκινούν με ανοιχτό πράσινο, μωβ, πορτοκαλί και τέλος κόκκινο χρώμα. Η συγκομιδή ξεκινάει από τις αρχές του καλοκαιριού (για τα ήδη ανεπτυγμένα φυτά) και μπορεί να τελειώσει αργά, ακόμα και τον Δεκέμβρη, αν οι καιρικές συνθήκες το επιτρέψουν.

Μετά την κάθε συγκομιδή, τοποθετούμε τις πιπεριές που θέλουμε να κρατήσουμε για μετέπειτα χρήση σε ξηρό και σκιερό μέρος, απλώνοντάς τις για να αποβάλλουν την υγρασία τους. Η διαδικασία αυτή θα διαρκέσει αρκετές εβδομάδες. Όταν οι πιπεριές ξεραθούν τελείως, τις τοποθετούμε σε κλειστά βάζα. Προσοχή, αν περιέχουν έστω και ίχνη υγρασίας θα μουχλιάσουν όλες.

Πριν πιάσουν τα κρύα του χειμώνα πρέπει να κλαδέψουμε τα φυτά, κόβοντας όλα τα τρυφερά τους βλαστάρια. Αυτό θα διατηρήσει τη ρίζα ζωντανή. Την άνοιξη θα πετάξουν νέα βλαστάρια. Με τη σωστή περιποίηση τα φυτά μπορούν να ζήσουν πολλά χρόνια. Μεταφυτεύονται πολύ εύκολα.

Οι καυτερές πιπεριές τρώγονται ωμές (για όσους έχουν το κουράγιο) αλλά προστίθενται σε μαγειρεμένα φαγητά και ποτά.